Mapa trasy:
Wysokość podjazdów: 826 m
Wysokość zjazdów: -654 m
OPIS:
Od Hali Sportowej do Siar jedziemy częściowo ścieżką rowerową, a częściowo drogami asfaltowymi o małym natężeniu ruchu. Tą część trasy jeśli ktoś nie zna może sobie podejrzeć tutaj.
Nasza mapka zaczyna nas prowadzić od Parku Linowego w Siarach. Stąd kierujemy się na Trzy Kopce drogą polną. Jest to stromo wznoszący odcinek się trasy o nawierzchni mocno kamienistej i zniszczonej przez spływające wody opadowe podczas deszczów. Ten odcinek będzie dla większości wymagał wyprowadzenia roweru. Jadąc tędy z nami Piotrek złapał “gumę”. Okazało się, że cierń przebił i oponę i dętkę. Moi towarzysze w trójkę w ciągu 20 minut zrobili szybki serwis ogumienia, a ja w tym czasem zlustrowałem skraj lasu. 🙂
Od Trzech Kopcy jedziemy szlakiem turystycznym żółtym przez Wierzchowinę (503m n.p.m.). Droga jest szeroka, gruntowo-szutrowa. Od czasu do czasu występują tutaj koleiny i niewielkie odcinki błotniste, które po większości można objechać bokiem.
Po dotarciu na Przełęcz Żdżar (560m n.p.m.) skręcamy z żółtego na zielony szlak turystyczny. Nim jedziemy przez Sołtysią Górę (598m n.p.m.) dalej Wierch (705m n.p.m.) na Magurę Małastowską (813m n.p.m.). Trasa w większości wiedzie lasem, szlakiem turystycznym o gruntowej nawierzchni z licznymi odcinkami błotnistymi o niewielkiej długości. Na szlaku spotyka się wystające kamienie oraz gałęzie leżące w poprzek, które jednak nie uniemożliwiają przejechania jej w zdecydowanej większości.
Na szczycie Magury Małastowskiej szlak zielony łączy się z niebieskim i nim kierujemy się w stronę Schroniska na Magurze i dalej w stronę Przełęczy Magurskiej. Na Przełęczy odbijamy w lewo, tuż przed wyjazdem na DW977, w ścieżkę biegnącą w stronę Pola Biwakowego. Zjazd z Magury w stronę przełęczy jest stromy o nawierzchni szutrowej, o długości około 1,5km z różnicą wzniesień około 200m. W związku z tym każdy powinien mieć sprawnie działające oba hamulce. Podobnie wygląda zjazd z Przełęczy w stronę Pola Biwakowego z tym, że nawierzchnia drogi jest bardziej gruntowa, poprzecinana licznymi belkami odprowadzającymi wodę z drogi.
Na Polu Biwakowym można odpocząć, zrelaksować się, upiec sobie kiełbaskę czyli jednym słowem zregenerować siły. Jest tu wiata i altana, a nawet wygódka (to takie starodawne Toi Toi 😀 ) stojąca w głębi w lesie. Więc jeśli w tej okolicy złapie Was kiedyś deszcz lub burza, spokojnie możecie się tu schronić.
Z Pola Biwakowego do Gorlic można już wrócić drogą asfaltową. To najszybsza i najłatwiejsza trasa powrotu, a w dodatku praktycznie cały czas z górki.
Wysokość podjazdów: 153 m
Wysokość zjazdów: -352 m
Życzymy miłej wycieczki i udanego biwaku. Do zobaczenia na trasie! 🙂
